अश्रू

सुनामी लाटांसारखा

अचानक आलास..

नि त्याच वेगाने

निघून गेलास..

हरवले बरेच काही

विखूरले बे़वारस

मनाची मुकं गदगद..

गवसला एक अश्रू

भिजल्या वहीतल्या

कवितेच्या मधोमध..

पूराबरोबर अश्रू

वाहून का गेला नाही..?

तू त्याला न्यायचे

विसरलास तर नाही..?

ने हवे तर वहीतल्या

उरल्या सुरल्या कविता..

पण एक अश्रू मला ठेव

तुझी आठवणीत रमण्याकरिता..

विनिता धुपकर