ठिणगी

आगीचे लोट शमलेले

राखरांगोळी झालेली

चुली विझलेल्या

घरे जळलेली..

धुराच्या ढगांचा पसारा

काळवंडला आसमंत सारा..

डोळे चोळता पाण्याच्या धारा

न चोळता आगीचा अंगारा..

आग तर विझली

पण राखेत चमकता कण..

ठिणगी अजून दिसतेय

आगीतले जिवंतपण..

उद्या या ठिणगीची

पुन्हा होईल आग..

पुन्हा भस्मसात मनांची घरे

आणि जळेल विश्वास..

बरसेल का पाऊस कधी

धुरांच्या या ढगांतून..?

उगवेल का एक प्रेमाचे फूल

या धगधगत्या राखेतून..?

विनीता धुपकर